Skrzywienia kręgosłupa

W obszarze od kręgów szyjnych aż do  lędźwi, kręgosłup może ulec skrzywieniu. Skolioza, kifoza lub hiperlordoza mogą być obecne od urodzenia lub wystąpić po chorobie. Niemniej jednak, najczęściej pojawiają się one bez znanej przyczyny podczas dorastania.

 

  • Skolioza powoduje skrzywienie kręgosłupa w 3 płaszczyznach, bardziej widoczne z boku: plecy są „wykrzywione”, czasem z wyraźnym guzem po jednej ze stron. Skolioza może wpływać na zdolność pełnego oddychania, ale nie powoduje bólu. Schorzenie to występuje u 2 do 4% dzieci i nastolatków, 4 razy częściej u dziewcząt, niż u chłopców. W wieku dorosłym skolioza zwykle powoli się nasila i może powodować przewlekłe bóle kręgosłupa.
     
  • Kifoza stanowi deformację kręgosłupa, w której górna część pleców jest zakrzywiona w kierunku tylnym. Pochodzenie tego schorzenia jest nieznane, prawdopodobnie ma ono jednak charakter dziedziczny, a ponadto choroba Scheuermanna stanowi najczęstszą przyczynę kifozy u dzieci i młodzieży. Schorzenie występuje głównie u wysokich lub otyłych chłopców i może ostatecznie spowodować wypadnięcie dysku. Może również wystąpić w wieku dorosłym z powodu osłabienia mięśni lub kompresji kręgów ze względu na starzenie.
     
  • Hiperlordoza to nadmierne skrzywienie odcinka lędźwiowego kręgosłupa (wygięcie w okolicy nerek) lub rzadziej kręgosłupa szyjnego. Może towarzyszyć jej kifoza, a schorzenie nasila się w szczególności w przypadku otyłości, osłabienia mięśni lub w okresie ciąży. Może ona ostatecznie prowadzić do zapalenia kości i stawów oraz szczypania krążków międzykręgowych.


Rozwiązania pozwalające uniknąć zaostrzeń i powikłań

Kiedy stanowią one tylko wady postawy u nastolatków, skrzywienia kręgosłupa mogą być korygowane poprzez uprawianie sportu i przestrzeganie zasad dotyczących zdrowego trybu życia. Niemniej jednak, „prawdziwe” skrzywienia mogą być jedynie w pewien sposób kontrolowane pod względem zachodzących zmian. W związku z powyższym, w okresie wzrostu i w zależności od stopnia skrzywienia, wymagają one dokładnej kontroli medycznej, a w razie konieczności, noszenia specjalnego gorsetu oraz rehabilitacji. Czasami stosowany jest zabieg chirurgiczny polegający na zespoleniu niektórych kręgów (artrodeza).

 

Bibliografia:
Courtois, E. Ebermeyer Scoliosis in children and adolescents, La Lettre du Rhumatologue n° 363, juin 2010.
Mary P : Prise en charge de la scoliose idiopathique de l’enfant et de l’adolescent, nov. 2003, Revue du Rhumatisme 71, 2004, p.160-170.
Garreau de Loubresse C, Vialle R, Wolff S : Cyphoses pathologiques, EMC Appareil Locomoteur Elsevier 2005. Duplan B, Marty M : Bien soigner le mal de dos, Ed Odile Jacob 2001.